Η αναφορά των καιρικών φαινομένων στη ιστορία της δυτικής μουσικής αποτελεί ασφαλώς συναρπαστικό αντικείμενο μελέτης. Σκεφτόμαστε βέβαια τις Τέσσερις Εποχές του Αντόνιο Βιβάλντι. Αλλά θα έπρεπε να αναφέρουμε τον κεραυνό και το ουράνιο τόξο του Rheingold του Ρίχαρντ Βάγκνερ (σκηνή 4η), όπως και την ανοιξιάτικη καταιγίδα των πρώτων μέτρων της Βαλκυρίας. Πιο κοντά από μας, ο Helmut Lachenmann, στην όπερά του « Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα », προσποιείται το ψίθυρο των βημάτων στο χιόνι με την τριβή πλάκες πολυστυρενίου. Πολύ νωρίτερα, και όπως τόσο αξιοσημείωτα το έφερε στο φως η Πίνα Μπάους, Ο Ιγκόρ Στραβίνσκι εισάγει μια πρωτόγνωρη αισθησιακή διάσταση στη Ιεροτελεστία της Άνοιξης.
Η ιδιοφυΐα της Sabrina Salerno ήταν, στο Boys (Summertime love), να συγκαταλέγεται στην κληρονομιά εκείνη, φέρνοντάς την ταυτόχρονα σε ακόμα ανεξερεύνητες κορυφές. Σαν αύξουσα συνάρτηση της θερμοκρασίας, η συμμετοχή των αισθήσεων, μηδενική - ή μάλλον αρνητική - στο χειμώνα του Lachenmann, ανακαλύπτει την ενέργειά της στη στραβινσκιανή άνοιξη, και διακηρύσσει την παντοδυναμία της στο καυτό καλοκαίρι του Boys (Summertime love).
Ποιοι άραγε νομίζουμε ότι είμαστε, να έχουμε την κενοδοξία να κάνουμε μια επαναδιερμήνευση τέτοιου αριστουργήματος; Αυτήν την ερώτηση, εννοείται ότι την θέσαμε στον εαυτό μας. Συνειδητοποιούμε πλήρως ότι δεν καταφέραμε να εκφράσουμε την απόγνωση αυτής της νεαρής γυναίκας που, μάταια, αναζητάει να αγαπιέται για την εσωτερική της ομορφιά. Αν τελικά τολμήσαμε μια διασκευή του Boys (Summertime love), δεν είναι από ξιπασιά. Απλώς, ξέραμε εξ αρχής ότι η ταπεινή μας επιχείριση δεν μπορούσε να αφαιρέσει τίποτα από τα άδυτα και τη μεγαλοφυΐα του αριστουργήματος που την ενέπνευσε.

----

L'évocation des éléments naturels et climatiques dans l'histoire de la musique occidentale constitue assurément un objet d'étude passionnant. On pense bien sûr aux Quatre Saisons d'Antonio Vivaldi. Mais il convient également de citer l'orage et l'arc-en-ciel de l'Or du Rhin de Richard Wagner (scène 4), ainsi que l'averse de printemps des premières mesures de la Walkyrie. Beaucoup plus proche de nous, Helmut Lachenmann, dans sa Petite Fille aux Allumettes, simule le bruissement de pas dans la neige à l'aide de plaques de polystyrène frottées. Bien avant lui, et comme l'a si remarquablement mis en lumière Pina Bausch, Igor Stravinsky introduit une dimension sensuelle inédite dans son Sacre du Printemps.
Tout le génie de Sabrina Salerno aura été, dans son Boys (Summertime love), de s'inscrire dans cet héritage tout en le portant à un nouveau point d'orgue. Comme fonction croissante de la température, l'implication des sens, nulle - ou plutôt négative - dans l'hiver de Lachenmann, découvre toute son énergie dans le printemps stravinskien, et proclame sa toute-puissance dans l'été torride de Boys (Summertime love).
Qui sommes-nous donc, pour prétendre offrir une réinterprétation d'un tel chef-d’œuvre ? Bien sûr, nous nous sommes posé cette question. Nous sommes pleinement conscient de n'être pas parvenu à exprimer le désespoir de cette jeune femme qui, en vain, cherche à être aimée pour sa beauté intérieure. Ce n'est pas par infatuation que nous avons osé tenter une reprise de Boys (Summertime love). Simplement, nous savions d'emblée que notre modeste entreprise ne pourrait rien soustraire à la profondeur et au génie du chef-d’œuvre dont elle s'inspire.