Ben alors ?!
Oh, mais c'est qu'on a l'air très triste, hein ?
On fait sa mauvaise tête ?
On n'y croit plus, pas vrai, à tout ça ?
Remarquez, ça vaut mieux ;
sinon, après, on est déçu.

Ah ! Tout ça, les fleurs, les gens,
l'extasocratie post-soixante-huitarde.
Les chansons à la con.
Ah, tout ça, tout ça est bien loin, très cher.
Le grand amour, la jeunesse !
On en voulait encore,
On en voudrait toujours mais...
Et puis quoi encore ?
C'est fini, tout ça !

Bon, on va pas en chier une pendule, non plus.
Un six-miliardième, qu'est-ce que c'est ?
En plus ou en moins, vous remarquerez :
c'est égal.
Un peu d'eau sous les ponts, voilà tout...
Et beaucoup de whisky dans nos verres, peut-être...
Vous voyez, ça va mieux, déjà.

Blabla, blabla
Blabla, blabla

C'est bien joli la littérature,
quel dommage que ça serve parfois à quelque chose.
Tiens, si on allait en boîte ?
... histoire de ratisser large un brin,
en étant pas trop difficile
on devrait arriver à quelque chose.

Et puis on n'est pas Brad Pitt, non plus.
Ne jamais oublier !

De toute façon, vous savez mentir, non ?
Allez, à d'autres !
... au moins à vous-même,
c'est le plus important.
Sinon, vous seriez mort depuis longtemps,
vous aussi.

Parce qu'il faut bien, pas vrai ?
Il faut bien manger, boire, se laver, tirer son coup, faire caca.

Ça vous fait combien, maintenant ?
Oh là là, tout ça ? Ça passe, ça passe...

Dites-moi, normalement, on n'en est plus à un compromis près, à votre âge.
À nous le bonheur des veuves joyeuses.
Allez allez ! Quelques jours. Quelques mois ! Disons 3 – 4 ans. Pour les grands esthètes.
Mais toute la vie, ce serait la mort.

Un peu mauvaise conscience, peut-être... au début...
Mais ça passera, promis, ça passera.
Vous verrez, la vie est belle !
Ça finit toujours par passer.
Ne jamais l'oublier.

------
Όλα αυτά

Τι έγινε ρε;
Ωχ, φαινόμαστε πολύ θλιβερός, έτσι;
Κάνουμε το μούτρο μας;
Δεν πιστεύουμε πια σε όλα αυτά, έτσι;
Απ'την άλλη, καλύτερα έτσι:
Αλλιώς, μετά, απογοητευόμαστε.
Α! Όλα αυτά, τα λουλούδια, οι άνθρωποι,
Η εκστασο-κρατία του μετά το 68.
Τα κωλοτραγούδια μας.
Α, όλα αυτά είναι πια πολύ μακριά,
αγαπητέ μου φίλε.
Ο μεγάλος έρωτας, τα νιάτα μας!
Θα θέλαμε κι άλλο,
Θα τα θέλαμε για πάντα αλλά...
και τι άλλο κιόλας;;;
Τελείωσαν όλα αυτά!

Καλά, ας μην το κάνουμε ολόκληρη όπερα.
Ένα έκτο-δισεκατομμυριοστό, τι είναι;
Παραπάνω ή παρακάτω, εξάλλου:
το ίδιο είναι.
Λίγο νερό θα έχει περάσει
κάτω από τις γέφυρες. Αυτά.
Και πολύ ουίσκι από τα ποτήρια μας ίσως...
Βλέπετε; πάτε ήδη καλύτερα!

Μπλα-μπλα, μπλα-μπλα
Μπλα-μπλα, μπλα-μπλα

Τι ωραίο πράγμα η λογοτεχνία,
Τι κρίμα που είναι μερικές φορές
χρήσιμη σε κάτι.
Άντε, τι λέτε να πάμε σε κανένα club?
... για να πάμε λίγο κυνήγι,
αν δεν κάνουμε το δύσκολο
κανονικά κάτι θα καταφέρουμε.
Γιατί ούτε ο Brad Pitt δεν είμαστε.
Ας μη το ξεχάσουμε ποτέ.
Ούτως ή άλλως,
ξέρετε να πείτε ψέματα, έτσι;
Καλά, όχι σε μένα!
Στον εαυτό σας τουλάχιστον,
Είναι το πιο σπουδαίο.
Αλλιώς, θα είχατε πεθάνει
εδώ και καιρό κι εσείς.
Γιατί πρέπει, έτσι δεν είναι;
Πρέπει να τρώμε,
να πίνουμε,
να πλενόμαστε,
να γαμάμε,
να κάνουμε τα κακά μας.

Πόσο σας κάνει τώρα;
Ωχ, όλα αυτά; Περνάει, περνάει...
Πείτε μου λίγο, κανονικά, στην ηλικία σας,
δεν είμαστε πια στον πρώτο μας συμβιβασμό.
Δικιά μας η ευτυχία των χαρούμενων χηρών!
Άντε, μερικές μέρες, μερικούς μήνες...
Ας πούμε 3 – 4 χρόνια.
Για τους μεγάλους ιδεαλιστές.
Αλλά μια ζωή, θά'τανε θάνατος.
Κάτι προβληματάκια συνείδησης μήπως...
στην αρχή...
Αλλά θα περάσει, σας το υπόσχομαι, θα περάσει.
Θα δείτε, η ζωή είναι όμορφη!
Εν τέλει, πάντα περνάει.
Ας μη το ξεχάσουμε ποτέ.